میسان

توو شرکتم. اعصابم حدودا خورده. آخرین مطلبم درباره‌ی دیدن فاطی بود. 18 اسفند همون سال همدیگه رو خواستیم. امروز یک سال یک ماه و چند روز می‌گذره. فک کنم دگ دوستش ندارم. خیلی بی لیاقته. خیلی. بازم می‌گم مث هر روز این روزها خدایا اونیکه خیره پیش بیاد. هنوزم همونم...

بابا آی سی یو. مامان مریض. داداش توو هول و هوای سربازی. من؟ من مثل ۹ سال پیش اومدم مسجد جلیلی. چرا؟ می‌خوام برم یه هتلی که نزدیکه اینجاس. چون یه بابایی که ۲۹ مرداد امسال ساعت سه و نیم عصر چرت و پرت گفتیم، اومده اینجا. دقیقا ۴۵ روز پیش. من که اهل این حرفا نبودم. خیلی عجیبه. واقعا عجیبه.

۹ سال پیش یادمه. روز کنکور. کنور ریاضی رو دادم. بد حال و نزار اومدم اینجا. مسجد جلیلی. نماز خوندم. ظهر و عصر. ناراحت ناراحت. وحشتناک. نماز خوندم و انگاری بعدش رفتم رستوران قفنوس. نبش میدون. کباب ترکی خوردم. بعد رفتم سمت امیرکبیر، کنکور هنر. چه قد عجیب بود اونروز. فک می‌کردم نقاش شدم:) چه قد آدم ظلوم و جهوله.

اینکه امروز دوباره اومدم خوبه یا بد؟ نمی‌دونم. خدایا خودت کمکم می‌کنی؟ تو رو به پیغمبر. تو رو به امام صادق. صلوات الله علیهم وعلی آلهم المعصومین وسلم.

امسال برا تولدم چیزی ننوشتم. دلیلش همونه. خدایا ببخشید. واقعا ببخشید. واقعا پشیمونم. بیست و هشتم تموم شد. خیلی عجیبه. واقعا عجیبه

امروز چندبار بهم گفت سرنوشت چی می‌شه؟ سرنوشتم چی می‌شه؟

چی بگم بهش؟ ‌‌‌ای خدای بزرگ،‌‌‌ای رب مهربان به حق خوبان درگاهت درست کن همه چیز رو. یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک. استغفرالله واسئله التوبه ...

یاد این افتادم: وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی البَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَى البَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَکَانَ الإِنْسَانُ کَفُورًا

انی مسنی الضر و انت ارحم الراحمین